Φανταστείτε να είστε σε θέση να δίνετε σήμα σε ένα κύτταρο του ανοσοποιητικού συστήματος να δημιουργήσει αντισώματα που θα καταπολεμούσαν τα βακτήρια ή ακόμα και τον καρκίνο. Αυτή η φανταστική πιθανότητα είναι τώρα (2011) ένα βήμα πιο κοντά στην πραγματικότητα με την ανάπτυξη ενός βιοσυμβατού τρανζίστορ μεγέθους ιού.
Ο καθηγητής χημείας Hyman Charles Lieber και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν νανοσύρματα για να δημιουργήσουν ένα τρανζίστορ τόσο μικρό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εισέλθει και να ανιχνεύσει κύτταρα χωρίς να διαταράξει τον ενδοκυτταρικό μηχανισμό. Αυτοί οι διακόπτες ημιαγωγών νανοκλίμακας θα μπορούσαν ακόμη και να χρησιμοποιηθούν για να επιτρέψουν την αμφίδρομη επικοινωνία με μεμονωμένες κυψέλες.
Ο Lieber έχει εργαστεί την τελευταία δεκαετία στο σχεδιασμό και τη σύνθεση εξαρτημάτων νανοκλίμακας που θα του επιτρέψουν να κατασκευάσει μικροσκοπικές ηλεκτρονικές συσκευές (βλ. «Liquid Computing», Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2001, σελίδα 20).
Η επινόηση μιας βιολογικής διεπαφής, στην οποία μια συσκευή νανοκλίμακας μπορεί πραγματικά να επικοινωνήσει με έναν ζωντανό οργανισμό, ήταν ένας ρητός στόχος από την αρχή, αλλά αποδείχτηκε δύσκολος.
Στην απλούστερη μορφή του, το πρόβλημα ήταν η εισαγωγή ενός τρανζίστορ κατασκευασμένου σε επίπεδο επίπεδο (σκεφτείτε την επιφάνεια ενός τσιπ υπολογιστή) σε ένα τρισδιάστατο αντικείμενο: μια κυψέλη μεγέθους ίσως 10 μικρομέτρων. Η απλή διάτρηση της κυψέλης δεν ήταν αρκετή, γιατί τα τρανζίστορ χρειάζονται ένα καλώδιο πηγής από το οποίο ρέουν τα ηλεκτρόνια και ένα καλώδιο αποστράγγισης μέσω του οποίου εκφορτίζονται.
Το κλειδί, λέει ο Lieber, ήταν να καταλάβουμε πώς να εισάγουμε δύο κάμψεις 120 μοιρών σε ένα γραμμικό σύρμα προκειμένου να δημιουργηθεί μια διαμόρφωση “V” ή φουρκέτας, με το τρανζίστορ κοντά στην άκρη...
